door: Henk ten Brinke
Stevo Akkerman is schrijver en columnist bij dagblad Trouw. Met de leesgroep van Samenspraak lazen we zijn nieuwste boek “De Mooiste Dag”. Op uitnodiging van Samenspraak kwam hij zijn roman bespreken, maar in bredere zin ook het thema “eenzaamheid”. In de roman betreft het een gezin waarvan de leden onmachtig zijn elkaar écht te bereiken; ze leven met elkaar, maar langs elkaar heen; er is geen échte communicatie.
Vele vormen van “eenzaamheid” kwamen aan de orde. Hoe zat dat vroeger: was eenzaamheid toen ook al een thema? Spelen tegenwoordig “individualisme” en “social media” een rol? Mensen kunnen zich eenzaam voelen in gezelschap en/of in een groep waarvan ze deel uitmaken (“eenzaam maar niet alleen”). Eenzaamheid komt onder alle leeftijdscategorieën voor: jongeren (maar ook ouderen) die zoeken naar hun identiteit (“wie ben ik eigenlijk”) voelen zich vaak niet begrepen. Mij trof de opmerking dat vaak ouderen (maar ook jongeren) het gevoel hebben dat ze “er niet meer toe doen” en zich afvragen “wat voeg ik nog toe” (ik ben niet meer nodig; ze kunnen het ook wel zonder mij).
Soms kan (een periode van) eenzaamheid gewenst of heilzaam zijn; soms ook is eenzaamheid ziekelijk.
Stevo Akkerman gaf een korte inleiding op zijn boek, waaruit hij een aantal korte passages voorlas die betrekking hebben op het thema eenzaamheid. Daarna werd hij geïnterviewd door Helma van de Mheen (voorzitter van de werkgroep Samenspraak). Er ontstond een levendige discussie met de aanwezigen (ruim 80 !) over de personages in de roman, zijn schrijverschap en “eenzaamheid” in het algemeen. Het was een erg interessante avond die stof tot verder nadenken opleverde. Wellicht zou het thema “eenzaamheid” nog eens verder uitgediept kunnen worden in het (toekomstig?) programma van Samenloop, of in ander verband in de PGBarneveld of Parochie.
Henk ten Brinke (een aanwezige).
Samenspraak Barneveld 